Visduivel

Onder het riet zwemt de visduivel,
de schrik van het dorp van mijn moeder.
Twee meter lang, blind en onzichtbaar
zwemt het in het donker door de modder,
en weigert aan tijd te bezwijken.

Onooglijk is ‘ie, met zes bekdraden.
Zijn huid is een slijmerig grijsbruin.
Vanbinnen bestaat hij uit rijen ruwe tanden.
De helft van zijn lijf is zijn muil.

Toch zwemt mijn moeder elke dag in troebel water.
zegt dat het de kou is, als ze rilt.
Ze wil het wezen niet de nieuwe tijd in praten.

En met haar weigert heel het dorp
halsstarrig de sage
die het van het monster had kunnen maken.