We werden afgezet in wat de juiste straat moest zijn. Een huisnummer hadden we de chauffeur niet kunnen geven, alleen een kleur: het roze gebouw, cor-de-rosa. Hij had er maar even over gemompeld.
Zodra we de autodeuren gesloten hadden reed de taxi weg. Het enige geluid in de straat en de enige beweging kwam van de regen.
‘Hoe kwam je ook alweer op deze plek,’ vroeg ik Dani.
‘Van een poster op de Feira da Ladra,’ antwoordde hij.
Maanden eerder waren we op de Feira da Ladra geweest, de markt van de dievegge, grootste en oudste vlooienmarkt van Portugal, bezongen in fado’s en geroemd in gedichten. Daar waren we ook al opzoek geweest naar een houten kastje van tenminste tachtig centimeter lang en veertig centimeter diep, zodat de platenspeler en de speakers erop pasten. Onze nieuwe hippe hobby had een standplaats nodig, liefst een karaktervolle, tweedehands standplaats. En zo verzamelden we een tweede nieuwe hippe hobby: houten tweedehands meubels zoeken. Op de markt was het niet gelukt, maar Dani had er een poster zien hangen, met een QR-code. De QR had hem naar een document gebracht,...